Γεια σας, παιδιά.
Ελάτε και πάλι στο σπιτικό μου.
Θέλω να είστε χαρούμενοι και ορεξάτοι.
Ας δούμε το ποίημα το Γεώργιου Βιζυηνού, «Τριαντάφυλλο».
Θα έχετε παρατηρήσει ότι στα τραγούδια και στα περισσότερα ποιήματα οι λέξεις που βρίσκονται στο τέλος κάθε σειράς μοιάζουν κάπως, γιατί τελειώνουν στις ίδιες συλλαβές.
Θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ.
Για κοιτάξτε τα παρακάτω ζευγαράκια λέξεων.
Διαβάστε τις λέξεις, δύο-δύο, πολύ δυνατά.
Τι παρατηρείτε;
Βλέπετε ότι τα κόκκινα γράμματα, είναι ίδια και στις δύο λέξεις;
Λέμε λοιπόν ότι οι λέξεις αυτές έχουν ομοιοκαταληξία.
Δηλαδή έχουν ίδιες, όμοιες καταλήξεις και ακούγονται το ίδιο στο τέλος.
Βλέπετε που δύο-δύο οι λέξεις έχουν ομοιοκαταληξία;
Δεν έχει σημασία αν γράφονται με διαφορετικά γράμματα, ακούγονται όμως στο τέλος ακριβώς το ίδιο.
Ας παίξουμε τώρα με τα παιχνιδάκια της κυρίας Ζωής.
Διάβασε κι αυτά:
