Η Τόριλ ήταν ένα νέο κορίτσι, 22 ετών, από τη Νορβηγία.
Ήταν φοιτήτρια στη σχολή Καλών Τεχνών στο Όσλο.
Της άρεσε πολύ να ταξιδεύει και να γνωρίζει νέους ανθρώπους.
Είχε ταξιδέψει στις ΗΠΑ μετά την αποφοίτησή της από το σχολείο, ενώ είχε περάσει και ένα εξάμηνο στη Σορβόννη, στο Παρίσι, για να μάθει γαλλικά.
Ήθελε να γνωρίσει τους πολιτισμούς του κόσμου από κοντά.
Αγαπούσε τη ζωγραφική και τη γλυπτική.
Θαύμαζε τον αγώνα των μαύρων και ήθελε να υπάρχει δικαιοσύνη, ισότητα και ειρήνη πάνω στη γη.
Αγαπούσε την τζαζ μουσική και τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.
Το 1973 άφησε την οικογένειά της στη Νορβηγία, την αδερφή της και τον μικρό της αδερφό και ξεκίνησε το ταξίδι της για τη Νότια Ευρώπη.
Εκεί, γνώρισε κάποιους Αμερικανούς και πήγε μαζί τους στην Κέρκυρα, όπου πέρασε τις ημέρες του Πάσχα και μετά στην Αθήνα.
Στην Αθήνα, έμεινε σε ένα ξενοδοχείο της λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Δούλεψε ένα διάστημα ως γκουβερνάντα σε μια αθηναϊκή οικογένεια, όπου μάθαινε αγγλικά στα παιδιά της οικογένειας.
Έγραφε γράμματα στην οικογένειά της και μιλούσε συχνά με τη μητέρα της στο τηλέφωνο.
Σκόπευε μετά να ταξιδέψει στο Ισραήλ.
Στην Αθήνα γνώρισε τον Μοχάμεντ Αχμέντ Σάλεμ, ο οποίος ήταν από τη Σαουδική Αραβία και έκαναν παρέα
Το βράδυ της 17ης Νοέμβρη, στις 11:30, η Τόριλ μαζί με τον Μοχάμεντ βρίσκονταν στους γύρω δρόμους από το Πολυτεχνείο.
Κάποιοι λένε ότι δε βρέθηκαν εκεί τυχαία αλλά πήγαν να συμπαρασταθούν στους εξεγερμένους φοιτητές γιατί η Τόριλ στο παρελθόν είχε εκφράσει την αντίθεσή της στη αντιδημοκρατική κυβέρνηση της Ελλάδας.
Ξαφνικά στη γωνία Πατησίων και Αβέρωφ, ακριβώς απέναντι από το Πολυτεχνείο, δέχτηκαν αδέσποτες σφαίρες από την αστυνομία της Χούντας.
Η Τόριλ έπεσε αμέσως κάτω, ενώ ο Μοχάμεντ τραυματίστηκε βαριά.
Οι φοιτητές έτρεξαν αμέσως να βοηθήσουν.
Ο Γιώργος Λαζαρίδης, ένας Αθηναίος οδοντίατρος, μετέφερε τους δύο νέους στον σταθμό των πρώτων βοηθειών, αλλά για την Τόριλ ήταν ήδη πολύ αργά.
Δύο μέρες αργότερα, ένας κληρικός χτύπησε την πόρτα της οικογένειας των Ένγκελαντ, στη Νορβηγία και τους ενημέρωσε ότι η κόρη τους δε βρισκόταν πλέον στη ζωή.
Λίγες μέρες αργότερα οι γονείς της Τόριλ παρέλαβαν το σώμα του παιδιού τους για να το θάψουν και μετά από καιρό το ελληνικό κράτος τους αποζημίωσε με 64.000 δραχμές.
Η Τόριλ Μαργκρέτε Ένγκλαντ ήταν ένα νέο κορίτσι που αγαπούσε τη ζωή.
Είχε ίσια μακριά μαλλιά και όμορφο χαμόγελο.
Έμοιαζε τόσο με τη Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Μπορεί τα γεγονότα να έγιναν έτσι ή ίσως κάπως αλλιώς.
Το σίγουρο όμως είναι ότι το αίμα της Τόριλ, σαν χρώμα από σπάνιο πίνακα, κύλισε και πότισε το δέντρο της ελευθερίας.
Η Λιβ, η αδερφή της Τόριλ που επισκέφτηκε την Ελλάδα τρεις φορές, μία μάλιστα με τη μητέρα της, στην τελευταία της επίσκεψη είπε: «Η Ελλάδα έχει μια θέση στην καρδιά μου, παρ΄ όλο που θα έπρεπε να νιώθω αρνητικά. Έχω συναισθήματα για την Ελλάδα».
Ας δούμε το παρακάτω βίντεο από τη Νορβηγική Τηλεόραση, που εξιστορεί τα γεγονότα της νύχτας του Νοέμβρη 1973, και τον θάνατο της 22χρονης Νορβηγίδας, έξω απο το Πολυτεχνείο.
Μπορείς να ενεργοποιήσεις τους ελληνικούς υπότιτλους.