Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS

 

Η 1η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, το 1988.
Το AIDS είναι μία από τις φονικότερες επιδημίες στην παγκόσμια ιστορία και μεταδίδεται κυρίως με τη σεξουαλική επαφή.
Από το 1981 που εμφανίστηκε, πάνω από 75 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν προσβληθεί από τον ιό HIV, όπως λέγεται.
Κι ενώ στις αρχές οι θάνατοι από AIDS ήταν πολλοί, τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί σημαντικά, λόγω των νέων θεραπειών και της σωστής ενημέρωσης των νέων.

Δυστυχώς, όμως σε πολλές φτωχές χώρες η ενημέρωση αλλά και οι θεραπείες της ασθένειας είναι δύσκολο να επιτευχθούν.

Η έρευνα για την εύρεση εμβολίου ή αποτελεσματικής θεραπείας συνεχίζεται, αλλά δυστυχώς οι κυβερνήσεις διαθέτουν όλο και λιγότερα χρήματα για τις έρευνες αυτές, ενώ προτιμούν να ξοδεύουν τεράστια ποσά σε πολεμικούς εξοπλισμούς.

Πάντοτε στον πλανήτη υπήρχαν αρρώστιες, ιώσεις, επιδημίες.

Οι μεταδοτικές ασθένειες απειλούν την ανθρωπότητα από τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να ζουν σε ομάδες.

Έχουν προκαλέσει εκατομμύρια θανάτους στη διάρκεια της ιστορίας.
Ελονοσία, πανώλη, φυματίωση, λέπρα, ευλογιά, χολέρα και γρίπη είναι ορισμένες από αυτές.
Οι περισσότερες όμως έχουν εξαλειφθεί πλέον, είτε με τους εμβολιασμούς, είτε με τη θεραπεία.

Οι άνθρωποι όμως έμαθαν να ζουν μ' αυτές και να τις αντιμετωπίζουν με ψυχραιμία και συνεχή ιατρική βοήθεια.

Όταν μια μεταδοτική ασθένεια απλώνεται σε μεγάλο αριθμό κατοίκων μιας περιοχής λέγεται επιδημία, ενώ όταν ξεπερνά τα όρια μιας γεωγραφικής περιοχής και απειλεί πολλές χώρες ή και ολόκληρο τον πλανήτη, ονομάζεται πανδημία. 

Σε αρκετές επιδημίες, πολλοί άνθρωποι, που νοσούσαν από μεταδοτική αρρώστια, αντιμετωπίζονταν με επιφύλαξη, στιγματίζονταν και δυστυχώς κάποιοι από αυτούς πέθαναν ολομόναχοι και ξεχασμένοι.

Πολύ συχνά απομακρύνονταν από τους δικούς τους ανθρώπους, απομονώνονταν και κλείνονταν σε ειδικούς χώρους ή σε ξερονήσια.
Ένα τέτοιο νησί ήταν και η Σπιναλόγκα, στα βόρεια του νομού Λασιθίου της Κρήτης.

Tο 1903, η Σπιναλόγκα είχε μετατραπεί σε χώρο όπου ζούσαν απομονωμένοι, αποκλειστικά ασθενείς με λέπρα.

Αυτό τερματίστηκε το 1957, που η αρρώστια μπορούσε πλέον να αντιμετωπιστεί μα αντιβιοτικά, 

Εκεί οδηγήθηκαν όλοι οι λεπροί της Κρήτης, αλλά και πολλοί ασθενείς από την Ελλάδα και άλλες χώρες.

Σήμερα η Σπιναλόγκα είναι ένα νησί με τουρισμό, που όμως κάθε σημείο του θυμίζει τον πόνο, την άγνοια, τον φόβο και τη σκληρότητα των ανθρώπων.

Οι δυσκολίες της ζωής όμως πρέπει να μας φέρνουν πιο κοντά, να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον άλλον, να μη φοβόμαστε και να βοηθάμε τους άλλους όταν μας έχουν ανάγκη.