Έτσι συνέθεσε ένα μουσικό έργο που κάθε όργανο της ορχήστρας αντιστοιχεί σε έναν χαρακτήρα του παραμυθιού.
«Θα σας πω μια ιστορία» λέει ο αφηγητής, «μια μουσική ιστορία.
Σκοπός, παιδιά, είναι να ακούσετε τον ήχο που βγάζουν ορισμένα μουσικά όργανα.
Στην ιστορία, κάθε χαρακτήρας ερμηνεύεται και από διαφορετικό όργανο»
Το κλαρινέτο κάνει τη γάτα.
Το όμποε κάνει την πάπια.
Το φλάουτο κάνει το πουλί.
Το φαγκότο κάνει τον αυστηρό παππού του Πέτρου.
Τύμπανα και γκρανκάσα βροντούν σαν τις τουφεκιές των κυνηγών.
Το κόρνο κάνει τον γκρίζο λύκο.
Και τα έγχορδα, όλα μαζί, κάνουν τον Πέτρο, τον σπουδαίο.
Εκεί είναι ο φίλος του, το πουλάκι, που τιτιβίζει χαρούμενα.
Στη συνέχεια έρχεται και η γάτα.
Τότε βγαίνει θυμωμένος ο παππούς και μαλώνει τον Πέτρο που βγήκε από τον κήπο χωρίς την άδειά του.
Ξαφνικά παρουσιάζεται ο λύκος από το δάσος.
Ο Πέτρος σκαρφαλώνει στον τοίχο και ανεβαίνει σε ένα κλαδί και βοηθούμενος από το πουλάκι πιάνει τον λύκο με ένα σχοινί από την ουρά.
Την ίδια στιγμή βγαίνουν από το δάσος οι κυνηγοί πυροβολώντας.
Στο τέλος όλοι μαζί οδηγούν τον λύκο στον ζωολογικό κήπο.
Θα ακούσουμε τώρα τον μικρό Πέτρο να διηγείται το παραμύθι.
Διαβάστε περισσότερα στο ιστολόγιο ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ.
