Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024

Ποιηματάκια για το 1821, για μικρά παιδιά


θέλεις να φτιάξουμε μια γλυκιά θεατρική παράσταση για να τιμήσουμε τους ήρωες του 1821;
Θα μάθουμε εύκολα, απλά ποιηματάκια και θα γίνουμε κι εμείς για λίγο ήρωες.
Με περηφάνεια και ευγνωμοσύνη θα πούμε τα λόγια μας και θα τραγουδήσουμε όμορφα τραγούδια.
Έλα διάλεξε τον ήρωά που θέλεις και φυσικά στην παράσταση θα προσπαθήσεις να ντυθείς όπως ο ήρωας ή η ηρωίδα σου.


Διάβασε τώρα τα ποιηματάκια που σου έφτιαξε η Χρωματιστή Τάξη, κατέβασε και εκτύπωσε το φύλλο με το ποίημα, το πορτραίτο και την ιστορία του ήρωα ή της ηρωίδας που θαυμάζεις.
Και μην ξεχνάς, η Χρωματιστή Τάξη θα προσθέτει ποιηματάκια και με άλλους ήρωες ή ηρωίδες του 1821.
Η παράστασή μας θα λέγεται...


Οι ήρωες και οι ηρωίδες μπαίνουν στη σκηνή ντυμένοι ο καθένας με τα δικά του ρούχα και τραγουδώντας.


ΞΥΠΝΑ ΡΑΓΙΑ
Ραγιά, καημένε μου, ραγιά, για σήκω το κεφάλι, 
τη δόξα πού ‘χες μια φορά απόκτησέ την πάλι.

Ξύπνα, καημένε μου ραγιά, 
ξύπνα, να δεις τη λευτεριά.

Διψούν οι κάμποι για νερό και τα βουνά για χιόνια,
διψούνε και για λευτεριά οι σκλάβοι τόσα χρόνια.

Ξύπνα, καημένε μου ραγιά, 
ξύπνα, να δεις τη λευτεριά.

Κοιμούμαι μ’ ένα όνειρο, ξυπνώ με μιαν ελπίδα,
να ιδώ κι εγώ μια μέρα φως, ελεύθερη πατρίδα.

Ξύπνα, καημένε μου ραγιά, 
ξύπνα, να δεις τη Λευτεριά.

Αφού τελειώσει το τραγούδι, το κάθε παιδί απαγγέλει το ποίημά του.




ΚΛΕΦΤΙΚΗ ΖΩΗ
Μαύρη, μωρέ, πικρή είν’ η ζωή που κάνουμε 
εμείς οι μαύροι κλέφτες, 
εμείς οι μαύροι κλέφτες.

Όλη μωρέ, όλη μερούλα πόλεμο. 
Όλη μερούλα πόλεμο,
το βράδυ καραούλι.

Με φό, μωρέ, με φόβο τρώμε το ψωμί. 
Με φόβο τρώμε το ψωμί, 
με φόβο περπατάμε.

Ποτέ, μωρέ, ποτέ μας δεν αλλάζουμε.
Ποτέ μας δεν αλλάζουμε
και δεν ασπροφορούμε.







ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΑ
Μάνα μου τα, μάνα μου τα κλεφτόπουλα
τρώνε και τραγουδάνε, 
άιντε πίνουν και γλεντάνε.

Μα ένα μικρό μα ένα μικρό κλεφτόπουλο
δεν τρώει, δεν τραγουδάει, 
βάι δεν πίνει δε γλεντάει.

Μόν’ τ’ άρματα, μόν τ’ άρματά του κοίταζε,
του τουφεκιού του λέει:
«Γεια σου Κίτσο μου λεβέντη».

Ντουφέκι μου, ντουφέκι μου περήφανο,
σπαθί μ' ξεγυμνωμένο 
μια χαρά 'σαι το καημένο.





Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ
Έχε γεια, καημένε κόσμε, έχε γεια, γλυκιά ζωή
και συ δύστυχη πατρίδα, έχε γειά παντοτινή.

Έχετε γεια, βρυσούλες, λόγγοι, βουνά ραχούλες,
Έχετε γεια, βρυσούλες, λόγγοι, βουνά ραχούλες.

Στη στεριά δε ζει το ψάρι,ούτε ανθός στην αμμουδιά.
Κι οι Σουλιώτισσες δε ζούνε δίχως την ελευθεριά.

Έχετε γεια, βρυσούλες, λόγγοι, βουνά ραχούλες,
Έχετε γεια, βρυσούλες, λόγγοι, βουνά ραχούλες.

Οι Σουλιωτοπούλες δε μάθαν για να ζούνε μοναχά,
Ξέρουν πώς και να πεθάνουν να μη στέκουν στη σκλαβιά.

Έχετε γεια, βρυσούλες, λόγγοι, βουνά ραχούλες,
Έχετε γεια, βρυσούλες, λόγγοι, βουνά ραχούλες.


Ο ΘΟΥΡΙΟΣ
Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα στενά
μονάχοι σαν λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά;

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή.

Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά
Να φεύγουμ' απ' τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά;

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή.

Να χάνουμε αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή.

Και η γιορτή μας θα τελειώσει με τον αποχαιρετισμό.



Φυσικά μπορούμε να κάνουμε όσες αλλαγές θέλουμε και να προσθέσουμε κι άλλα τραγούδια στην παράστασή μας.
Ακόμη, μπορούν τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων να διαβάζουν το βιογραφικό των ηρώων, που υπάρχει στα φύλλα της Χρωματιστής Τάξης, πριν την απαγγελία των ποιημάτων.
Για να στολίσουμε τη σκηνή μπορούμε να φτιάξουμε τα σημαιάκια με τους ήρωες και τις ηρωίδες του 1821 που ετοίμασε η Χρωματιστή Τάξη.