Τι θα γινόταν αν επέστρεφαν οι αρχαίοι θεοί;
Πώς θα τους φαινόταν οι τεράστιες πόλεις, η κατεστραμμένη φύση, οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι, η φτώχεια, η πείνα, ο πόλεμος κι όλος ο σημερινός κόσμος;
Τι θα μας έλεγαν άραγε;
Έλα να κάνουμε αυτή τη χιουμοριστική, αλλά γεμάτη νοήματα και συναισθήματα, γιορτή, να ντυθούμε αρχαίοι θεοί και θεές, να επιστρέψουμε στη γη και να πούμε δυο λογάκια στους ανθρώπους της σημερινής εποχής.
Διάβασε παρακάτω αποσπάσματα από το έργο, άκου τις μουσικές και τα τραγούδια, δες τις οδηγίες και μετά κατέβασε τα κείμενα.
Όλη η σκηνή, μπροστά, καλύπτεται από χαρτί του μέτρου που πάνω του είναι ζωγραφισμένος ουρανός με σύννεφα.
Το χαρτί αρχίζει σιγά-σιγά να σκίζεται σε διάφορα σημεία και από μέσα ξεπετάγονται τα κεφάλια των αρχαίων θεών.
Όταν η μουσική τελειώνει κάθε θεός και θεά προχωρά αργά, με τη σειρά του, στο κέντρο της σκηνής και αφού χαμηλώσει η μουσική, μιλάει στον κόσμο, με τρόπο έντονο και γλαφυρό.
Είμαι ο Δίας, βασιλιάς,
τον ουρανό ορίζω.
Θεών, ανθρώπων αρχηγός,
για όλα αποφασίζω.
Κρατάω στο χέρι αστραπή
και τους ανθρώπους κρίνω.
Το άδικο και το κακό
από τον κόσμο σβήνω.
Βλέπω, με λύπη, πως η γη
άλλαξε, αργοσβήνει
και αφιλόξενη πολύ
σήμερα έχει γίνει.
Είμαι Άρτεμη, η θεά
του δάσους και της φύσης,
των ζώων και του κυνηγιού,
ανατολής και δύσης.
Στον ώμο, η φαρέτρα μου,
δίπλα μου το ελάφι,
μέρα και νύχτα κυνηγώ,
φεγγάρι σαν χρυσάφι.
Κοιτάζω γύρω, τι να δω·
καμένη γη και στάχτη,
τη φύση καταστρέφετε
λες και της έχετε άχτι.
Η Δήμητρα είμαι εγώ,
θεά της γεωργίας,
των δέντρων, των σπαρτών φυτών,
της γης, της ευλογίας.
Στάχυα στα χέρια μου κρατώ,
καρπούς στα δέντρα δίνω,
κι αυτό το χώμα το ιερό
φροντίζω να ομορφύνω.
Ξεραίνεται ο πλανήτης μας,
πνίγεται και πεθαίνει
κι η Περσεφόνη, η κόρη μου
στον Άδη πλέον μένει.
Είμαι ο Ήφαιστος, θεός
της τέχνης, του μετάλλου,
του σίδηρου και του χαλκού
ενός κόσμου μεγάλου.
Δαμάζω την τρελή φωτιά,
κρατώ σφυρί στο χέρι.
Πράγματα έφτιαξα γερά.
Όλη η γη το ξέρει.
Μα τώρα από τα έγκατα
της γης φεύγει ο πλούτος,
σκορπίζεται και χάνεται.
Τι κόσμος ειν’ ετούτος;
Η Αθηνά είμαι εγώ
γυναίκα της σοφίας,
της εξυπνάδας, της ελιάς
της γης και της ανδρείας.
Το δόρυ, την ασπίδα μου
πάντα κρατώ στα χέρια
κι η κουκουβάγια μου πετά
εκεί, ψηλά, στ’ αστέρια.
Κοιτάζω τώρα πια τη γη,
με πιάνει μαύρη θλίψη,
Κομπιούτερ, τάμπλετ, κινητά,
κοντεύει να σας στρίψει.
Ο Ποσειδώνας είμαι εγώ
τη θάλασσα δαμάζω,
τις λίμνες και τους ποταμούς
με τρίαινα ταράζω.
Ένα παλάτι στον βυθό
έχτισα κι εκεί μένω.
Η Αμφιτρίτη δίπλα μου,
κορίτσι αγριεμένο.
Η άμμος στάζει δάκρυα,
το κύμα πώς χτυπάει,
θρηνεί και κλαίει ο αφρός
και ο καιρός σας πάει.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ 2
Είμαι η Ήρα, στο πλευρό
του Δία βασιλεύω
και πάντα μ’ αυστηρότητα
τον γάμο προστατεύω.
Δεν τα μπορώ τα ψέματα
και την υποκρισία.
Ζηλεύω και καμιά φορά.
Μισώ την απιστία.
Μα γέμισ’ άγχος η ζωή,
έγνοιες, πολλές σκοτούρες
και τα ζευγάρια χάνονται,
γυρίζουνε σαν σβούρες.
Της οικογένειας θεά,
είμαι εγώ, η Εστία,
να ‘χει ένα σπίτι ζεστασιά,
χαρά, ψωμί, υγεία.
Δίπλα στο τζάκι, στη φωτιά
όλους εγώ κρατάω,
να συζητούν, να χαίρονται,
αγάπη να σκορπάω.
Από τα σπίτια ακούγονται
φωνές, γκρίνια, καυγάδες.
Το δάνειο πώς να πληρωθεί;
Τσοντάρουν κι οι γιαγιάδες.
Απ’ τον αφρό της θάλασσας
γεννήθηκα μια μέρα.
Η Αφροδίτη είμ’ εγώ,
κορίτσι του αέρα.
Μπρος στον καθρέφτη στέκομαι
την ομορφιά δωρίζω,
αγάπη άπειρη σκορπώ
και έρωτα χαρίζω.
Έφτανε μόνο το φιλί,
η αγάπη και το χάδι
για να ανθεί το γιασεμί
να σβήνει το σκοτάδι.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ 3
Είμαι ο Ερμής ο ξακουστός,
κήρυκας και ντελάλης,
μαντατοφόρος των θεών,
και μιας Ελλάδας άλλης.
Έχω ένα κηρύκειο
και φτερωτά σανδάλια.
Πάνω από θάλασσες πετώ
βουνά, δάση, κανάλια.
Τώρα όμως μαθαίνετε
τα νέα από τα Μέσα.
Τι ψέματα σερβίρουνε,
χωρίς καθόλου μπέσα.
Ο Απόλλωνας είμ’ εγώ,
τη μουσική λατρεύω.
Τις τέχνες και την ποίηση
σαν φως τις προστατεύω.
Της μαντικής είμαι θεός.
Τη λύρα μου χαϊδεύω,
οι Μούσες ψάλουν μαγικά,
τις Χάριτες μαγεύω.
Τι μουσική ακούγεται;
Τ’ αυτιά μου τι τρυπάει;
Αυτό ειν’ ένας θόρυβος
και σαν σφυρί βαράει.
Είμαι ο Άρης ο θεός,
καταστροφή σκορπίζω,
τον πόλεμο φέρνω στη γη
και τη ζωή θερίζω.
Στο άρμα μου έχω μαζί
τον Δείμο και τον Φόβο.
Και ό,τι μ’ εμποδίζει πια,
με το σπαθί το κόβω
Τι βλέπω, τι χαρά είν’ αυτή;
παντού δάκρυ και πόνος.
Σας βλέπω να σκοτώνεστε,
κι εγώ γελάω μόνος.
Τα παιδιά πλησιάζουν και συζητάνε με τους θεούς.
Καταλαβαίνουν τα λάθη των ανθρώπων και υπόσχονται ότι θα κάνουν τα πάντα για να γίνει ο κόσμος πιο όμορφος, πιο πράσινος, πιο ειρηνικός και να γεμίσει αγάπη.
Από το χθες στο σήμερα
πάντα τα ίδια λάθη
η ανθρωπότητα, καλέ,
σταλιά δεν έχει μάθει.
Μα εμείς που είμαστε παιδιά
θέλουμε έναν πλανήτη
γεμάτο ειρήνη και χαρά,
να 'ναι ζεστό το σπίτι.
Πάρα πολλά μάς έμαθαν
η ιστορία κι οι μύθοι.
Ήρθε ο καιρός να ζήσουμε
ζωή σαν παραμύθι.
ΟΔΗΓΙΕΣ
1. Τα λόγια των θεών μπορούν να δοθούν σε δώδεκα παιδιά (6 κορίτσια, 6 αγόρια), όσοι είναι και οι θεοί κι οι θεές του Ολύμπου.
Σ' αυτήν την περίπτωση κάθε θεός και θεά θα λένε από εφτά στροφές.
Οι υπόλοιποι μαθητές και μαθήτριες θα έχουν τους ρόλους των παιδιών.
2. Ωστόσο, ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών μιας τάξης, μπορούν να προστεθούν κι άλλοι θεοί, θεότητες ή μυθικοί ήρωες και τα παιδιά να λένε λιγότερες στροφές.
Δες ποιοι μπορούνε να λένε τα λόγια του κάθε θεού.
Δίας - Κρόνος - Ηρακλής
Δήμητρα - Περσεφόνη - Γαία
Ήφαιστος - Δαίδαλος - Ίκαρος
Αθηνά - Οδυσσέας - Κέκροπας
Ερμής - Ευρυβάτης - Διόνυσος
Αφροδίτη - Έρωτας - Νάρκισσος
Άρτεμη - Δρυάδες - Διόνυσος
Εστία - Ρέα - Αίθρα - Πηνελόπη
Απόλλωνας - Αρίων - Μούσες
Ποσειδώνας - Τρίτωνας - Αμφιτρίτη
Ήρα - Γαία - Ρέα
Άρης - Πλούτωνας - Μέδουσα
3. Ανάλογα με το ύφος της γιορτής, μπορούν κάποιες στροφές να παραληφθούν.
4. Φυσικά το εφέ της εισόδου με το σκισμένο χαρτί μπορεί να παραληφθεί και οι θεοί να μπαίνουν, κανονικά, από τα παρασκήνια, στη σκηνή.
5. Κάθε θεός και θεά, μπορεί να κρατά το αντίστοιχο σύμβολο (αστραπή, κηρύκειο, στάχια, τρίαινα, φαρέτρα κ.τ.λ.)
6. Τα τραγούδια μπορούν να τραγουδηθούν, να δραματοποιηθούν, να παρουσιαστούν με χορογραφία ή απλά να ακούγεται ένα μέρος τους.
Ακόμη μπορούν να συνοδεύουν τα παιδιά, χτυπώντας μικρά, κρουστά, μουσικά όργανα.
Κάποια τραγούδια μπορούν αντικατασταθούν, να αφαιρεθούν ή να προστεθούν κι άλλα.
7. Πριν την ανάγνωση των κειμένων θα ακούγεται η αντίστοιχη μουσική του κάθε θεού, η οποία θα χαμηλώνει σιγά-σιγά για να πούνε τα παιδιά τα λόγια τους.
Διάβασε ακόμα:
