Η 17η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της Φτώχειας.
Στις 17 Οκτωβρίου 1987, εκατό χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Τροκαντερό του Παρισιού, για να τιμήσουν τα θύματα της τεράστιας φτώχειας και της πείνας και να τονίσουν την ανάγκη δράσεων για την εξάλειψή της.
Σε μια αναμνηστική πλάκα που τοποθετήθηκε εκεί, χαράχτηκε η επιγραφή: «Οπουδήποτε οι άνδρες και οι γυναίκες είναι καταδικασμένοι να ζουν στην απόλυτη φτώχεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται. Είναι ιερό καθήκον να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να διασφαλίσουμε ότι αυτά τα δικαιώματα θα γίνουν σεβαστά».
Τα τελευταία χρόνια, που οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, ο αριθμός των ανθρώπων που πλήττονται από την πείνα και τη φτώχεια έχει υπερδιπλασιαστεί.
Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι ζουν με την πείνα και τον θάνατο να αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα.
Η οικονομική ανισότητα κυρίως, οι πολεμικές συγκρούσεις, η κλιματική αλλαγή, οι ασθένειες συνέτειναν στην επιδείνωση του προβλήματος.
Η ακραία φτώχια συγκεντρώνεται σε χώρες που πλήττονται από πολεμικές συγκρούσεις, όπως είναι η Παλαιστίνη και σε χώρες της Αφρικής.
Η φτώχεια είναι παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία είναι υποχρεωμένες οι κυβερνήσεις να σεβαστούν.
Στις μέρες μας, 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι περίπου, στον πλανήτη μας, δεν έχουν τη δυνατότητα μίας σωστής και υγιεινής διατροφής και ιατρικής περίθαλψης.
Η πείνα και ο υποσιτισμός αυξάνονται συνεχώς.
Η πείνα και ο υποσιτισμός αυξάνονται συνεχώς.
Για ένα πιάτο φαΐ , κυριολεκτικά, άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους
Τα τελευταία χρόνια, που οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, ο αριθμός των ανθρώπων που πλήττονται από την πείνα και τη φτώχεια έχει υπερδιπλασιαστεί.
Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι ζουν με την πείνα και τον θάνατο να αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα.
Πολλοί άνθρωποι ψάχνουν ακόμη και στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε.
Τα αγαθά της γης φτάνουν για να τραφούν όλοι οι άνθρωποι, αρκεί να γίνει η σωστή διανομή τους.
Κι ενώ μεγάλος αριθμός ανθρώπων δεν έχει τα βασικά και πεινάει, κάποιοι άλλοι σπαταλάν και πετάνε, χιλιάδες τόνους τροφής.
Δυστυχώς οι κυβερνήσεις των περισσοτέρων κρατών επενδύουν σε στρατιωτικές εξοπλισμούς και ενίσχυση και ισχυροποίηση των πλουσίων και όχι στις υποδομές, την εκπαίδευση, την υγεία, στη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Η ακραία φτώχια συγκεντρώνεται σε χώρες που πλήττονται από πολεμικές συγκρούσεις, όπως είναι η Παλαιστίνη και σε χώρες της Αφρικής.
Ωστόσο και στον δυτικό κόσμο, στις μεγαλουπόλεις, είναι πλέον τεράστιος ο αριθμός των ανθρώπων που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις βασικές υποχρεώσεις και ανάγκες τους.
Στην Αθήνα, στη Ρώμη, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη και σε άλλες πρωτεύουσες του κόσμου, χιλιάδες άνθρωποι ζουν στους δρόμους, τρέφονται από τα σκουπίδια και δεν έχουν πρόσβαση σε σχολεία και νοσοκομεία.
Δυστυχώς ο παγκόσμιος πλούτος έχει συγκεντρωθεί στα χέρια των λίγων πλουσίων και οι λαοί ζουν σε συνθήκες άθλιες, απάνθρωπες, χωρίς να μπορούν, πολλές φορές, να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους.
Δυστυχώς ο παγκόσμιος πλούτος έχει συγκεντρωθεί στα χέρια των λίγων πλουσίων και οι λαοί ζουν σε συνθήκες άθλιες, απάνθρωπες, χωρίς να μπορούν, πολλές φορές, να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους.
Και φυσικά όλοι γνωρίζουν ότι τα σημαντικά προβλήματα στον πλανήτη μας δε λύνονται με μια απλή καθιέρωση «Παγκόσμιων ημερών», αλλά με ουσιαστικές πρωτοβουλίες και δράσεις από τις, απρόθυμες τις περισσότερες φορές, κυβερνήσεις των κρατών και τους διεθνείς οργανισμούς.
Διάβασε ακόμη:
