Χιλιάδες καλλιτέχνες εμπνεύστηκαν από τη μορφή της μητέρας.
Ας δούμε πανέμορφους πίνακες Ελλήνων ζωγράφων και ας διαβάσουμε όμορφα ποιήματα που έγραψαν για αυτές σπουδαίοι Έλληνες ποιητές.
Κου-Κου
Νικόλαος Γύζης
Πώς να πειράξω τη μητέρα,
να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί;
(Γεώργιος Βιζυηνός)
Μητέρα με παιδί
Γεώργιος Ιακωβίδης
Μάνα! Δε βρίσκεται
λέξη καμία
να ΄χει στον ήχο της
τόση αρμονία,
σαν ποιος να σ' άκουσε
με στήθος κρύο,
όνομα θείο
(Γεράσιμος Μαρκοράς)
Μάνα που παίζει με το παιδί της
Γιώργος Σικελιώτης
Ποιος την κούνια μας κουνάει,
όταν είμαστε μικράκια;
Ποιος χαμογελά στο πλάι
και γλυκά μας λέει λογάκια
και τον ύπνο προσκαλεί;
Η μαμά μας η καλή!
(Στέλιος Σπεράντζας)
Η Ψυχομάνα
Νικόλαος Γύζης
Το μικρό μου παιδί
σοβαρή αταξία έκανε πάλι.
Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε,
σκούντησε με το χέρι του
το κρεμασμένο
στον τοίχο τ’ ουρανού
κόκκινο πιάτο,
κι έχυσε όλο το φως επάνω του.
(Κική Δημουλά)
Μητέρα
Πολύκλειτος Ρέγκος
Την πλάση αδειάστε! φέρνω τη μητέρα μου
κι ο θεός για λίγο απέξω ας περιμένει
την κούραση της να χωρέσει η μέρα μου.
Ανοίχτε! Ανοίχτε! Φερνω τη μητερα μου
μ’ όλο το σύμπαν του εαυτού μου αγκαλιασμένη.
(Νικηφόρος Βρετάκος)
Μητέρα με κοριτσάκι
Γεώργιος Ιακωβίδης
Δεν είναι τίποτα στο σπίτι, Μάνα μου,
να μη Σε φέρνει ολάκερη στη σκέψη,
και μήτε τίποτα στη ζωή μου, Μάνα μου,
που να μη το ’χεις κάπως σημαδέψει.
(Ναπολέων Λαπαθιώτης)
Μητρότητα
Αμφιτρίτη Αναγνωστοπούλου
Είχαμε τον κήπο στην άκρη της θάλασσας.
Απ’ τα παράθυρα γλιστρούσε ο ουρανός
κι η μητέρα καθισμένη
στο χαμηλό σκαμνί
κεντούσε τους αγρούς της άνοιξης
με τα ανοιχτά κατώφλια των άσπρων σπιτιών
με τα όνειρα των πελαργών στην αχυρένια στέγη
γραμμένη στη λευκή διαφάνεια…
(Γιάννης Ρίτσος)
Η σύζυγος και ο γιος του καλλιτέχνη
Γεώργιος Ιακωβίδης
Μητέρα, αγιόκλημα γλυκό της ψυχής μας!
Τα μάτια σου θάλασσες της σιωπής,
τα σύνορά σου στην αγκάλη του Θεού,
οι φτερούγες σου από αίμα της καρδιάς και δάκρυ.
Τα όνειρά σου εμείς,
το τραγούδι σου εμείς,
ο πόνος σου εμείς.
Τα μάτια σου θάλασσες της σιωπής,
τα σύνορά σου στην αγκάλη του Θεού,
οι φτερούγες σου από αίμα της καρδιάς και δάκρυ.
Τα όνειρά σου εμείς,
το τραγούδι σου εμείς,
ο πόνος σου εμείς.
(Ιωάννα Αθανασιάδου)
Πέπη και Κατερίνα
Δημοσθένης Κοκκινίδης
στης άνοιξης την αγκαλιά ανθίζουν ένα, ένα.
Μα κάθε τι, το πιο μικρό, τη μυρωδιά χαρίζει
Εις την καλή μητέρα του, όπου γι' αυτό φροντίζει,
Και όταν την πρωτομαγιά γιορτάζει τ' όνομά της
Η άνοιξη, γιορτάζουνε μαζί και τα παιδιά της.
(Γεώργιος Δροσίνης)
Μητρότητα
Χαράλαμπος Ποταμιάνος
Η μάνα ακούμπαγε το μπάλωμα στα γόνατα κι άκουγε σιωπηλή.
Μάνα πού είσαι; Μάνα,
έζησες όλες σου τις μέρες με δάκρυα
έζησες όλα τα βράδια σου με μια κούπα φασκόμηλο και μια φέτα ψωμί
ήμουν μεγάλος, άντρας πια, κι έκλαψα σαν μικρό παιδί
σαν έμαθα πως είχες κάποτε ζητιανέψει
για μας μάνα.
έζησες όλα τα βράδια σου με μια κούπα φασκόμηλο και μια φέτα ψωμί
ήμουν μεγάλος, άντρας πια, κι έκλαψα σαν μικρό παιδί
σαν έμαθα πως είχες κάποτε ζητιανέψει
για μας μάνα.
(Τάσος Λειβαδίτης)
Μάνα και παιδί
Σελέστ Πολυχρονιάδη
Μπορείς να απολαύσεις ακόμη περισσότερους πίνακες Ελλήνων ζωγράφων στο παρακάτω βίντεο.
