Στόχος αυτής της μέρας είναι να υπενθυμίσει, να καταγγέλλει και να ευαισθητοποιεί τους πολίτες όλου του κόσμου, για τα παιδιά που γίνονται στρατιώτες παρά τη θέλησή τους, σε πολέμους, σε διάφορες χώρες.
Σε χώρες της Αφρικής όπως στο Κονγκό, στη Ρουάντα, στην Ουγκάντα, στο Σουδάν, στην Ακτή Ελεφαντοστού, σε χώρες της Ασίας όπως στις Φιλιππίνες, στο Αφγανιστάν, στην Μιανμάρ αλλά και σε χώρες της Νότιας Αμερικής όπως στην Κολομβία, υπολογίζεται ότι περίπου 300.000 παιδιά, αγόρια και κορίτσια εκπαιδεύονται για να πολεμούν και να σκοτώνουν.
Σκοτώνουν και σκοτώνονται.
Ακόμα όμως και αν κάποια από τα παιδιά καταφέρουν να ξεφύγουν από την κατάσταση αυτή, όσα έζησαν ως ανήλικοι στρατιώτες, θα τα σημαδεύουν σε ολόκληρη τη ζωή τους.
Θα βλέπουν εφιάλτες και θα ζουν μέσα στον φόβο.
O πόλεμος σού στερεί τα πάντα, γονείς, φίλους, σπίτι.
Παγκοσμίως, περίπου 230.000.000 παιδιά ζουν σε χώρες και περιοχές με πόλεμο και ένοπλες συγκρούσεις.
Και το μόνο που σου μένει είναι να ελπίζεις.
Να ελπίζεις ότι θα έρθει κάποτε η μέρα που θα τελειώσει ο πόλεμος.
Και τότε θα μετρήσεις τις πληγές σου.
Το χρήμα, τα μεγάλα συμφέροντα σκοτώνουν τους λαούς.
Στο σιωπηλό βλέμμα των παιδιών διαβάζεις το γιατί, ένα γιατί χωρίς απάντηση.
Παγκοσμίως, περίπου 230.000.000 παιδιά ζουν σε χώρες και περιοχές με πόλεμο και ένοπλες συγκρούσεις.
Ας ακούσουμε λοιπόν, Ένα τραγούδι για τα παιδιά του πολέμου με τα παιδιά της Πέμπτης Τάξης του 56ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών.
Σήμα της Ημέρας του Κόκκινου Χεριού είναι μια κόκκινη παλάμη, η οποία έχει μέσα ένα παιδί-στρατιώτη σε λευκό χρώμα.
Το κόκκινο χρώμα συμβολίζει το αίμα που χύνεται στον πόλεμο αλλά είναι και το χρώμα του «απαγορεύεται».
Διάβασε ακόμη:
