Όλοι βγάζουμε φωτογραφίες.
Σχεδόν όλοι έχουν ένα κινητό τηλέφωνο στην τσέπη τους κι αμέσως το βγάζουν και τραβάνε δεκάδες φωτογραφίες, εκατοντάδες, χιλιάδες φωτογραφίες, που μένουν παγιδευμένες στη μνήμη του κινητού ή του ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Tις έβαζαν σε κορνίζες για να βλέπουν καθημερινά τους ανθρώπους που αγαπούν, τους φίλους και συγγενείς που έφυγαν από τη ζωή, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. 
Πολλές φορές, βέβαια, κάποιες φωτογραφίες έμεναν κλεισμένες σε ένα ντουλάπι, σε ένα συρτάρι ή σε ένα κουτί, για πολλά-πολλά χρόνια.
Βέβαια φωτογραφίες δεν υπήρχαν πριν από κάποιους αιώνες.
Φυσικά ελάχιστοι ήταν αυτοί που είχαν τέτοιες μηχανές.
Θέλουμε να θυμόμαστε για πάντα τις ωραίες στιγμές.
Προσπαθούμε να σταματήσουμε τον χρόνο, έστω και για λίγο.
Τις βλέπουν για λίγο καιρό και μετά ίσως δεν τις ξαναδούν ποτέ κι ίσως ακόμη και να ξεχάσουν ότι υπάρχουν· είναι τόσο πολλές.
Όμως παλιότερα τα πράγματα δεν ήταν το ίδιο.
Το να βγάλεις μια φωτογραφία απαιτούσε κάποιον χρόνο και είχε μια ιδιαίτερη μαγεία.
Πολλοί άνθρωποι, όχι όλοι, είχαν τις φωτογραφικές τους μηχανές.
Έβαζαν μέσα το φιλμ και τραβούσαν τις φωτογραφίες.
Με κάθε φιλμ μπορούσαν να βγάλουν 12, 24 ή 36 το πολύ, φωτογραφίες.
Μετά έβγαζαν το φιλμ από τη μηχανή, το πήγαιναν στο φωτογραφικό κατάστημα και ο φωτογράφος εκτύπωνε τις φωτογραφίες.
Σε μερικές μέρες, με μεγάλη χαρά, έπαιρναν, εκτυπωμένες σε πολυτελές γυαλιστερό χαρτί, τις φωτογραφίες, τις έστελναν στους αγαπημένους τους με γράμματα, τις έβαζαν σε φωτογραφικά άλμπουμ.
Τις είχαν στα πορτοφόλια τους για να έχουν κάθε στιγμή μαζί τους τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Τα πολύ παλιά χρόνια όταν κάποιος ήθελε να έχει το πορτραίτο του, πλήρωνε έναν ζωγράφο για να του το φτιάξει.
Φυσικά αυτή τη δυνατότητα την είχαν μόνο οι πλούσιοι.
Έτσι μεγάλοι ζωγράφοι όπως ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Ελ Γκρέκο, ο Ντιέγο Βελάθκεθ, ο Γιαν Βερμέερ δημιούργησαν πολλά τέτοια πορτραίτα.
Η φωτογραφία ανακαλύφθηκε μερικούς αιώνες αργότερα.
Οι πρώτες φωτογραφικές μηχανές κατασκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν λίγα χρόνια πριν το 1900.
Ήταν ένα μεγάλο κουτί που στηριζόταν σε τρία πόδια, με ένα μαύρο σεντόνι.
Ήταν επαγγελματίες φωτογράφοι που είτε είχαν τα δικά τους καταστήματα, είτε γύριζαν από μέρος σε μέρος, από πόλη σε πόλη, κουβαλώντας τη μηχανή τους και φωτογράφιζαν όποιον το ζητούσε.
Δες το σχετικό απόσπασμα από την ταινία «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» με τον Θανάση Βέγγο, για να γελάσεις.
Ας ακούσουμε και ας μάθουμε το συγκινητικό τραγούδι «Η Φωτογραφία» με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.
Θα δούμε το βίντεο με τις όμορφες ζωγραφιές που έκαναν τα παιδιά της Τετάρτης τάξης του 56ου Δημοτικού σχολείου Αθηνών και θα τραγουδήσουμε.
Τι θα έλεγες τώρα να φτιάξουμε μόνοι μας μια κορνίζα από χαρτόνι και χαρτί για να βάλουμε τη φωτογραφία μας;
Δες το παρακάτω βίντεο και ακολούθησε τα βήματα.
Ζήτα από τους δικούς σου να δεις παλιά φωτογραφικά άλμπουμ.
Κάθισε μαζί τους και ξεφύλλισε τα.
Μπορούν να σου εξηγούν, να σου διηγηθούν ιστορίες από τα παλιά, να θυμηθούν κι αυτοί πώς τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες.
Έτσι θα μάθεις περισσότερα πράγματα και θα γνωρίσεις καλύτερα την ιστορία της οικογένειά σου.
Δες τώρα ένα επεισόδιο από την εκπληκτική, πολωνική σειρά κινουμένων σχεδίων Μπόλεκ και Λόλεκ.
Τα παιδιά παίρνουν τη φωτογραφική τους μηχανή και γίνονται φωτορεπόρτερ.
Θέλεις να δώσεις νέα ζωή στις παλιές φωτογραφίες της οικογένειας;
Διάλεξε μαζί με τους δικούς σου τις φωτογραφίες που σας αρέσουν και κάντε όμορφες διακοσμητικές κατασκευές με αυτές.
Ρίξε μια ματιά στους παρακάτω συνδέσμους.
