.bmp)
Υπάρχει τόση χαρά στο σχολείο· παρέες, αστεία, πλάκες, αθώα πειράγματα, γέλια, παιχνίδια.
Χαμογελαστά πρόσωπα και χαρούμενες φωνές, καθημερινά, γεμίζουν τα προαύλια και τις σχολικές αίθουσες.
Αυτή είναι η μία πλευρά της σχολικής ζωής.
Πάρα πολλά παιδιά, χωρίς να έχουν κάνει κάτι, στοχοποιούνται, κακοποιούνται, απομονώνονται, απειλούνται, πληγώνονται από τους συμμαθητές τους.
Πηγαίνουν στο σχολείο και ζουν μια καθημερινή κόλαση που δεν έχει τέλος.
Δέχονται σχολικό εκφοβισμό.
Διάβασε στην παρακάτω ανάρτηση για να μάθεις τι ακριβώς είναι ο σχολικός εκφοβισμός.
Τα παιδιά της Έκτης Τάξης του 56ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών μάς παρουσιάζουν το τραγούδι Η βροχή που πληγώνει.
Είναι ένα τραγούδι που μιλά για όλα αυτά τα παιδιά που πληγώνονται από τους ίδιους τους συμμαθητές τους και ίσως κανένας δεν μπορεί να καταλάβει πώς νιώθουν.
Διάβασε πρώτα τους στίχους του τραγουδιού.
Η ΒΡΟΧΗ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΕΙ
«Και τα λόγια τους έπεφταν επάνω μου σαν βροχή,
σαν βροχή που πληγώνει»
Κάθε μέρα ξημερώνει
μ΄ έναν ήλιο σκοτεινό.
Ξέρεις τι σε περιμένει·
αιμοβόρο μυστικό.
Κάθεσαι πάλι στην άκρη
σε έναν κόσμο, μοναχός.
Εύχεσαι την κάθε ώρα
να μην ήσουν ορατός.
Όμως, νάτα πάλι φτάνουν
τα αρπακτικά πουλιά,
δείχνουν τα γαμψά τους νύχια,
μα τους λείπουν τα φτερά.
Κάτι ψάχνουνε σε σένα,
κάτι αλήθεια τούς τραβά,
δεν το ξέρεις, σε φοβούνται
και γι΄ αυτό χτυπούν σκληρά.
Μην αφήνεις τη βροχή που πληγώνει,
κάθε μέρα την ψυχή να ματώνει.
Σήκω σπάσε τον ανάξιο θόλο,
τελικά, μια κραυγή όλο κι όλο.
Κάθε μέρα στο τραπέζι,
μαύρο γάλα και σιωπή,
δε μιλάς, κοιτάς τον τοίχο,
ποιος αλήθεια ανησυχεί;
Στα βιβλία ζουν οι δράκοι,
στις ταινίες οι κακοί
μα στον κόσμο τον δικό σου
ολοζώντανοι ειν΄ εκεί.
Δεν τελειώνει αυτός ο δρόμος
όσο και να τον κοιτάς
και δεν ξέρεις άλλο δρόμο
και δεν ξέρεις πού να πας.
Κάποιος όμως σε ακούει.
Κάποιος όμως σου μιλά.
Ίσως έζησε τα ίδια.
Ξέρει από μοναξιά.
Μην αφήνεις τη βροχή που πληγώνει,
κάθε μέρα την ψυχή να ματώνει.
Σήκω σπάσε τον ανάξιο θόλο,
τελικά, μια κραυγή όλο κι όλο.
Μην αφήνεις τη βροχή που πληγώνει,
κάθε τι γελαστό να σκοτώνει.
Πάρε δύναμη και ρίξε τα τείχη,
μια ζωή ειν΄ αυτή, σου ανήκει.
(Στίχοι, Μουσική: Νίκος Συμεώνιδης)
