.bmp)
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 είναι ένα από τα πιο φωτεινά γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Νέοι άνθρωποι, αλλά και μεγαλύτεροι, στάθηκαν απέναντι στη Χούντα των Συνταγματαρχών, με θάρρος, δύναμη, ανιδιοτέλεια, αψηφώντας τον κίνδυνο και διεκδικώντας δημοκρατία, ελευθερία, δικαιοσύνη, παιδεία.
Ήταν ένας αγώνας μαζικός και ιερός.
Με το πέρασμα όμως του χρόνου, κάποιοι από αυτούς που συμμετείχαν, ξέχασαν τα πιστεύω τους.
Αυτοί που κάποτε, ως νέοι, φώναζαν, ανεβασμένοι στα κάγκελα του Πολυτεχνείου, για ελευθερία και δικαιοσύνη, στη συνέχεια έγιναν μέρος του άδικου συστήματος.
Βολεύτηκαν σε πολιτικές θέσεις ή θέσεις εξουσίας και δύναμης, συμβιβάστηκαν και επέλεξαν το προσωπικό κέρδος και συμφέρον.
Γι' αυτούς το όραμα του Πολυτεχνείου ξεθώριασε και χάθηκε κάπου στο βάθος του παρελθόντος τους.
Ευτυχώς όμως για τον ελληνικό λαό τα γεγονότα τού Πολυτεχνείου παραμένουν μια ζωντανή φλόγα, που δεκαετίες μετά, καίει και φωτίζει τον δρόμο για την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Το τραγούδι Και τώρα πού κοιτάς του Νίκου Συμεωνίδη, μιλάει ακριβώς γι' εκείνους που πρόδωσαν ακόμη και τον ίδιο τους τον εαυτό, για να χτίσουν μια καριέρα.
Τώρα που ο φασισμός ξαναχτυπά την πόρτα του κόσμου, μήπως κάποιοι από αυτούς που κάποτε αγωνίστηκαν για το δίκιο, την ισότητα, την ελευθερία, βολεύτηκαν και κοιτάνε προς την εξουσία και το χρήμα;
Κατέβασε πρώτα το φύλλο εργασίας με τους στίχους του τραγουδιού για να το τραγουδήσεις.
⬇ Και τώρα πού κοιτάς; (φύλλο εργασίας 2)
⬇ Και τώρα πού κοιτάς; (οργανικό)
Διάβασε ακόμη:
