Τώρα που έρχονται γιορτινές μέρες, η Χρωματιστή Τάξη σού ετοίμασε όμορφα χριστουγεννιάτικα ποιήματα.
Είναι εύκολα, απλά και γεμάτα συναισθήματα.
Το αστέρι
(Φίλιππος Κωστάντιος)
Ένα αστέρι φωτεινό
στης νύχτας το σκοτάδι
λάμπει ψηλά στον ουρανό
σαν σπάνιο πετράδι.
Στη φάτνη τώρα οδηγεί
τους μάγους με τα δώρα.
Φωτίζει όλη μας τη γη
και τούτη δω τη χώρα.
Αστέρι μου, για φώτισε
και μένανε λιγάκι
και με αγάπη γέμισε
το φτωχικό σπιτάκι.
Χριστουγεννιάτικο δέντρο
(Καίτη Φοίβου)
Για δείτε το δεντράκι μας,
τι όμορφο που είναι!
Έχει φωτάκια λαμπερά
και τα στολίδια είναι πολλά.
Τα δώρα στέκουν χαμηλά
ήσυχα κι υπομονετικά
και περιμένουν τα παιδιά
να τα ανοίξουν με χαρά.
Έτσι όπως κάθομαι εδώ
και το κοιτώ με θαυμασμό
μου 'ρχονται δάκρυα από χαρά.
Συγκίνηση έχω στην καρδιά.
Γιατί θυμάμαι σαν παιδί
την πιο μεγάλη αυτή γιορτή
που ο Χριστός ήρθε στη γη
να φέρει αγάπη στην ψυχή.
Το όνειρο
(Λεωνίδας Ράχιος)
Είδα χθες στο όνειρό μου
τον Χριστούλη να κρυώνει,
να πονά και να βαδίζει
πεινασμένος μες στο χιόνι.
Δίπλα πέρναγαν διαβάτες
στα χρυσά ήτανε ντυμένοι,
ούτε μια ματιά δε 'ριξαν
για να δούνε τι συμβαίνει.
Τρέχανε για να γιορτάσουν
τα Χριστούγεννα και πάλι,
δώρα μοίραζαν γελώντας
και χαρά είχαν μεγάλη.
Κι άπλωσα εγώ το χέρι
τον Χριστούλη να ζεστάνω,
του ΄δωσα ψωμί να φάει,
τις πληγές του να γλυκάνω.
Κι άνοιξε την αγκαλιά του
και "ευχαριστώ" μου λέει,
"είσαι εσύ καλό παιδάκι
μα οι άλλοι Φαρισαίοι".
Ο πιο φτωχός ο βασιλιάς
(Δέσποινα Ρώνη)
Ο πιο φτωχός ο βασιλιάς,
Χριστέ μου, είσαι εσύ
με πλούτη και μαλάματα,
στόλισες τη ζωή.
Έλαμψε η αγάπη σου
σαν ακριβό πετράδι
κι έγινε η συμπόνια σου
απέραντο λιβάδι.
Ειρήνη δίδαξες στη γη,
φιλία, αδελφοσύνη,
να σταματήσει ο πόλεμος,
να πάψουνε οι θρήνοι.
Αυτά είναι τα πλούτη σου,
τον κόσμο όλον γεμίζουν
κι ότι είμαστε άνθρωποι εμείς
αυτά μας το θυμίζουν.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς
(Καίτη Φοίβου)
τριγύρω απ' τη φωτιά,
αντίστροφα μετράμε
τον χρόνο που περνά.
Με κάλαντα, τραγούδια,
με δώρα και ευχές
ο Αϊ-Βαστίλης που 'ρθε
μας γέμισε χαρές.
Γι' αυτό κι εσείς ελάτε
όλοι μαζί, παιδιά,
για να υποδεχθούμε
τη νέα τη χρονιά.
Ελπίδες να μας φέρει,
αγάπη στην καρδιά,
σ' όλον τον κόσμο υγεία,
και χρόνια μας πολλά.
Το δώρο
(Δημήτρης Νικητέας)
Με λαχτάρα το ανοίγω,
το κοιτάζω μαγεμένος
μου 'ρχεται, αχ, να τσιρίξω.
Θεέ μου, είμαι τρελαμένος.
Το περίμενα με πόση
προσμονή και αγωνία,
είναι τώρα σαν ν' ακούω
μια ουράνια μελωδία.
Και ας είναι μια σταλίτσα,
φτάνει που μου το 'χεις δώσει
μέσα απ' τη ζεστή καρδιά σου
και αγάπη έχει πόση!
Μέρες
(Μαρία Αντίοχου)
Είναι μέρες αγάπης,
είναι μέρες χαράς,
έρχεσαι μ' αγκαλιάζεις,
τρυφερά μου μιλάς.
Είναι μέρες ελπίδας
καλοσύνης μαζί,
αχ, και λίγη ειρήνη
να ερχόταν στη γη.
Κάποια παιδάκια
(Δέσποινα Ρώνη)
Κάποια παιδάκια δε γελούν
αυτές τις άγιες μέρες
το δέντρο στο σαλόνι τους
στολίστηκε με σφαίρες.
Τα δάκρυα είν΄ τα δώρα τους
κι η λύπη τα καλά τους
και θα' ναι κάπως τυχερά
αν έχουν τη μαμά τους.
Ο πόλεμος δε νοιάζεται,
γιορτές, χαρές δεν έχει
Παντού υπάρχει συννεφιά
και στις καρδιές μας βρέχει.
Τα αληθινά στολίδια
(Σοφία Ρένη)
Τα αληθινά στολίδια
για το δέντρο το δικό μου
είναι όλα από αγάπη
για τα πλάσματα του κόσμου.
Αγάπη για τη φύση μας,
αγάπη για τα ζώα,
αγάπη για όλα τα παιδιά
που είναι τόσο αθώα.
Δες και τις παρακάτω αναρτήσεις.
