Οι γιορτές έχουν πολύ φως, έχουν χρώματα και δώρα, χαμόγελα και ευτυχία, έχουν ζεστασιά και αγάπη.
Μα είναι στ' αλήθεια έτσι σε όλα τα μέρη του κόσμου, όταν γίνονται πόλεμοι, όταν τα παιδιά πεινάνε, όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν;
Πώς είναι οι γιορτές των φτωχών, των ξεριζωμένων, των ανθρώπων που αναγκάστηκαν ν' αφήσουν τα σπίτια τους;
Πώς είναι οι γιορτές των παιδιών του πολέμου, των παιδιών που χάνουν τους γονείς τους στη Γάζα;
Άραγε, ο Άγιος Βασίλης φέρνει δώρα στα βομβαρδισμένα σπίτια της Ουκρανίας;
Πώς είναι οι γιορτές των άστεγων, των ανθρώπων που έχουν χάσει τα πάντα στην Αθήνα, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη;
Πώς είναι οι γιορτές των γονιών που βλέπουν τα μάτια των παιδιών τους να δακρύζουν και να ζητάνε το πιο μεγάλο δώρο, ένα πιάτο φαΐ στην Αφρική;
Τι σκέφτονται, άραγε, οι ηλικιωμένοι που μόνοι τους κάθονται στο γιορτινό τραπέζι, περιμένοντας τους δικούς τους ανθρώπους που δε θα έρθουν ποτέ;
Χαιρόμαστε, δίνουμε και παίρνουμε δώρα, απολαμβάνουμε, διασκεδάζουμε, αλλά δεν ξεχνάμε.
Γιατί είναι όμορφες οι γιορτές, όταν είναι όμορφες για όλους!